Noimi laslas, stupid forever

Thursday, February 26, 2009

4:57 PM

3 years ago ata yan.. yang title na yan sakin. And now, bumalik nanaman.
Di ko na nga siguro kaya. kahit sabihin ko na kaya ko, bumabagsak talaga ko. I have always believed that I`m a strong person. Ngayon ko lang narealize na hindi pala talaga.

What I`m going through now eh masasabi kong isa sa pinakamasakit at pinakamahirap. Hindi ko na ata kakayanin pa. pagod na pagod na ko. Parang wala naman kasing magandang kapalit lagi. Laging ako kawawa, laging ako yung naiiwan bandang huli.

Nung una yung problem ko about Kat. Akala ko kaya ko eh. Lahat kaya ko naman sana tanggapin..kaso, parang bumabagsak ako lagi. Minsan nasaktan na ko and sa kanya ko ulit binigay lahat ng tiwalang magiging masaya ulit kapag nagmahal ako. takot na takot ako dati eh, kasi alam ko mauulit lang ulit... masasaktan lang ako, iiwan...magisa na lang ako. So ganun nga nangyari. Iniwan, sinaktan. Tapang ko pa nga eh. Sabi ko pa "Nakaya ko nga dati eh. Kaya ko din ngayon." tangina, di pala. Mas masakit pala. Alam ko naman, topakin ako, masungit, moody..pero alam ko naman naging mabuti akong gf. Lahat lahat kinaya kong tanggapin, pero bandang huli, talo pa rin eh.

Tapos ngayon... ako na nga namomoblema, ako na nga nagmukhang tanga at ginago, ako pa ulit napaparusahan. :'( Hindi ko din maintindihan kung bakit. pagkaka alam ko, as a person, okay naman ako. Oo, tarantado ko, pero hindi naman ako masama eh. Bakit ayaw sakin ng papa ko? Bakit ayaw na nya samin? bakit di ko na daw siya pwede makita? bakit ngayon pa? bakit laging ako? Bakit ganun?

Tinaggap ko lahat lahat simula umpisa. Ni hindi ko nga pinili na mapunta sa ganitong sitwasyon eh. Kung pwede lang di ba, sana pinili ko na lang na pamilya, yung masaya, yung maayos...yung kami lang. Kaso hindi eh. Pangatlo na nga kami, anak ako sa labas, di pa kami tanggap. tapos ngayon..di ko na pwede makita si papa. Sobrang sakit kasi, mahal na mahal ko papa ko. Alam ko hindi ko yun pinapahalata sa kanya..pero mahal ko siya. At lalong mahal na mahal siya ng mama ko. :'( Sa 2-3 hours niyang pagpunta dito every monday at thursday, okay na ko. Sobrang saya ko na, na kahit papano, nakikita ko siya.. nakakasama. :'( tapos ngayon, pati yung konting time na yun, di na pwede?? Bakit ganun? ANAK DIN NAMAN NIYA KO AH. PAMILYA NIYA DIN NAMAN KAMI. Hindi ko naman to ginusto, na ganito ang maging sitwasyon ko.. bakit kelangan ako magsuffer? Hindi ko kaya. :(

Sabi ko naman, agrabyaduhin na lahat, wag lang si mama. Siya lang kasi kakampi ko eh. Siya lang kasama ko. Kaming dalawa na lang. Di ko kaya na makita siyang ganito.. iyak ng iyak, laging tulala. ='( Sobra kong nasasaktan. Sana kahit para kay mama na lang, wag na para sakin... sana maging okay ang lahat. KAHIT PARA LANG SA MAMA KO. Gagawin ko lahat. :'(

Hindi naman pera lang gusto namin eh. Kung pera lang, kaya ko naman. magtatrabaho ko. Magsisipag ako.Kung kailangan huminto ako, sige. Para lang sa mama ko. Para lang wag lumayo si papa. kakayanin ko na lang.

Mahal na mahal ko mama ko...di ko kayang ganyan siya.. kasi pag ganyan siya, tumitiklop ako. :'( Ayokong sumuko para kay mama..

nakakalungkot lang na nangyari lahat to ngayon. Kung kelan wala akong makausap... wala akong mayakap. Walang makasama.

Sobrang sama ko ba para maexperience to lahat??? ANG HIRAP HIRAP.

:'( :'( :'( :'( :'(